Όταν μιλάμε με έναν φίλο, συνήθως κινούμαστε τα χέρια μας, ή κινούμαστε, ή κάνουμε πρόσωπα που αντανακλούν τα συναισθήματα που έχουμε απέναντι σε αυτά που λέμε. Ωστόσο, όταν εξετάζουμε τον εαυτό μας προφορικά, η γλώσσα δεν είναι κατάλληλη, διότι μπορεί να αντικατοπτρίζει την ανασφάλεια που έχουμε και πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος.
Αντανακλαστικές ενέργειες όπως η κίνηση με το να βάζετε το βάρος μεταξύ του ενός ποδιού ή το άγγιγμα των μαλλιών κάποιου, αντικατοπτρίζει την ανασφάλεια σε ό, τι λέγεται, εκτός από το να αντικατοπτρίζει επίσης ότι μπορεί να είναι ψέμα ή ότι δεν είμαστε πραγματικά ικανοποιημένοι με αυτά που λέμε (αυτό που λέμε γιατί είναι αυτό που υπάρχει στις σημειώσεις αλλά δεν συμφωνούμε).
Επίσης, κοιτάζοντας προς τα αριστερά σημαίνει ψέμα, ενώ προς τα δεξιά σημαίνει να λέτε την αλήθεια ή να συμφωνείτε με αυτά που λέμε.
Η γλώσσα του σώματος, αν και φαίνεται ανόητο για εμάς, είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη, διότι μπορεί να σημαίνει ένα βήμα μεταξύ του περάσματος (επειδή θεωρούν ότι έχετε θέσει το θέμα να εκτίθεται καλά και ότι είστε εύγλωττοι με τις ενέργειές σας (γλώσσα του σώματος ) ή μια αγωνία (λόγω ακούσιων χειρονομιών αλλά μας προδίδουν)