Ναι, ακούγεται "τρελό", αλλά είναι το παράπονο ότι το Υπουργείο Εξωτερικών για την προσφορά των μαθητών σας Πρακτική άσκηση στο εξωτερικό χωρίς να αναλάβουν τους αντίστοιχους μισθούς τους ή άλλα έξοδα. Σύμφωνα με αυτούς τους μαθητές, "Μόνο εκείνοι οι μαθητές των οποίων οι γονείς μπορούν να πληρώσουν όλα τα έξοδά τους στο εξωτερικό είναι επιλέξιμοι για ποιοτική εκπαίδευση".
Αυτοί οι μαθητές του τελευταία μαθήματα Διεθνών Σχέσεων, Δικαίου και Οικονομικών ή Πολιτικών Επιστημών που θέλουν να υποβάλουν αίτηση για αυτές τις θέσεις, έπρεπε να διαβάσουν στην εν λόγω προσφορά τα εξής: "Υπενθυμίζεται ότι οι αιτούντες παρακολουθούν αυτές τις πρακτικές με τους συνήθεις όρους: σε απλήρωτη βάση και αναλαμβάνουν τα έξοδα διαμονής και διαμονής τους, καθώς και ιατρική ασφάλιση κατά τη διάρκεια της παραμονής τους."
Προφανώς, το Υπουργείο Εξωτερικών έχει αποδώσει στο έλλειψη προϋπολογισμού δεν ήταν σε θέση να πληρώσει αυτά τα έξοδα, όπως θα μπορούσαν να αναλάβουν άλλες κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια.
Ορισμένες σταδιοδρομίες έχουν ως εξωτερικό πρακτική άσκηση 300 ώρες με τις οποίες ο μαθητής πρέπει να συμμορφωθεί. Ωστόσο, σε άλλους, ο αριθμός των ωρών αυξήθηκε, από 300 σε 500.
Κάθε μέρα που περνά μας προσφέρεται λιγότερη δημόσια εκπαίδευση και δημόσια εκπαίδευση (αξίζει τον πλεονασμό). Ποιες διαφορές εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων πανεπιστημίων; Η τιμή ανά πίστωση αυξάνεται σε όλα τα πανεπιστήμια, υπάρχουν λιγότερες υποτροφίες (ο Wert χορήγησε 258 εκατομμύρια λιγότερες υποτροφίες κατά τη διάρκεια της θητείας του), το πρόγραμμα καταργείται Erasmus + που έδωσαν 100 ευρώ περισσότερα στους καλύτερους μαθητές, υπάρχουν λιγότεροι εκπαιδευτικοί και δεν αντικαθίστανται στις αποσύρσεις τους κ.λπ. Ατελείωτα σημεία που σε κάνουν προβληματιστείτε για το μέλλον της ισπανικής εκπαίδευσης και ποιος θα έχει πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση ... Θα πρέπει να σώσουμε μια περιουσία για να μπορέσουμε να πληρώσουμε τα παιδιά μας αύριο για μια καριέρα σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως συμβαίνει σήμερα με την ιδιωτική εκπαίδευση;