Το σχολείο, το ίδρυμα και το πανεπιστήμιο είναι κέντρα μάθησης. Χώροι ανθρωπισμού. Μέρη όπου ο διάλογος και η συζήτηση πρέπει να αποτελούν μέρος του κριτικού προβληματισμού του μαθητή.
Ωστόσο, μια από τις επικρίσεις του μοντέλου του παραδοσιακή διδασκαλία στην οποία ο δάσκαλος δίνει μια κύρια τάξη, χωρίς να παραδέχεται την ώρα των ερωτήσεων ή να αφήνει αυτήν την πτυχή στο παρασκήνιο, είναι ότι αυτή η μέθοδος διδασκαλίας αντικατοπτρίζει μια μορφή δογματισμού. Σήμερα στο Formación y Estudios, αναλογιστούμε αυτήν την ερώτηση.
Δογματισμός στην εκπαίδευση
Η φιλοσοφία, ένας από τους πιο σημαντικούς κλάδους, γεννιέται από την αξία του αναζητήστε την αλήθεια από τη σοφία. Ωστόσο, ο δογματισμός υπάρχει επίσης σε αυτήν την ανθρωπιστική επιστήμη. Τι συμβαίνει στο συγκεκριμένο πλαίσιο της εκπαίδευσης;
Ο παιδαγωγικός δογματισμός δίνει στο σχήμα του δασκάλου την εξουσία να μεταδίδει γνώση που είναι αληθινή από μόνη της. Δηλαδή, αυτό που ο δάσκαλος εκφράζει είναι αυτό που ο μαθητής πρέπει να μάθει χωρίς την επιλογή απάντησης ή αμφιβολίας. Από αυτή την οπτική γωνία, προκύπτουν επιβεβαιώσεις, διατριβές και αξιώσεις που έχουν απόλυτη τιμή. Ερωτήσεις που δεν επιτρέπουν καμία συζήτηση.
Οι μαθητές παρακολουθούν πολλά θέματα και θέματα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ωστόσο, το πιο σημαντικό θέμα δεν είναι τα μαθηματικά, για παράδειγμα. Το πιο σημαντικό θέμα είναι μάθετε να σκέφτεστε. Και επίσης, μάθε να είσαι ευτυχισμένος.
Ο κίνδυνος παιδαγωγικού δογματισμού είναι ότι σε αυτό το κλειστό σύστημα δεν υπάρχει χώρος προβληματισμού για αυτά τα ζωτικά ζητήματα που προκύπτουν από την ελευθερία στην καλύτερη περίπτωση. ο ελευθερία των δασκάλων να μεταδώσουν τις γνώσεις τους από τη δημιουργικότητα και την πνευματική ευελιξία.
Και, επίσης, η προθυμία του μαθητή να εμπνευστεί από ένα χώρο που τον καλεί να σκεφτεί για τον εαυτό του. Επειδή η τάξη είναι ένας χώρος για κοινό διάλογο στον οποίο προκύπτουν εποικοδομητικά σχόλια.
Αυτή η δογματική άποψη της διδασκαλίας επηρεάζει επίσης τον τρόπο εκμάθησης. Το σφάλμα του απομνημονεύω, χωρίς να σκέφτονται το κείμενο, κάνει πολλούς μαθητές να ξεχνούν τι απομνημόνευσαν λίγες μέρες μετά την εξέταση. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν ενσωματώσει πραγματικά τη γνώση. Απλώς επαναλαμβάνουν στο δέρμα του γράμματος αυτό που γράφτηκε στο θέμα.
Από την άποψη του δογματισμού, δηλώσεις που θεωρούνται αληθείς ως Απόλυτες αλήθειες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις πληροφορίες της πραγματικότητας. Η αλήθεια θεωρείται ότι υπερβαίνει αυτά τα δεδομένα.
Ο κίνδυνος αυτού του τύπου της θεωρίας της γνώσης είναι ότι είναι μειωτικό στις προσεγγίσεις του όταν εφαρμόζεται καθολικά. Ωστόσο, κάποιος που βασίζει τις απόψεις του στον δογματισμό αισθάνεται αδύναμος απέναντι σε μια τεκμηριωμένη απάντηση που μπορεί να αντιταχθεί στην ουσία της ιδέας του.
Δογματισμός εναντίον σχετικισμού
Ένα άλλο ρεύμα που μπορεί επίσης να είναι αρνητικό και έρχεται σε αντίθεση με τον δογματισμό είναι το σχετικισμός. Σε αυτό το πλαίσιο, η αλήθεια του σχετικισμού βασίζεται στην ατομική άποψη του καθενός.
Ενώ ο δογματισμός καθιερώνει θέσεις που θεωρούνται ως ακίνητες αλήθειες, αυτή η διατριβή δεν ισχύει για σχετικισμό. Η γνώμη εξαρτάται από την πίστη, την εμπειρία και τις περιστάσεις του πρωταγωνιστή.
Στην ιστορία της φιλοσοφίας, οι σοφιστές είναι ένα σαφές παράδειγμα σχετικιστικοί συγγραφείς που έθεσαν ρητορική στην υπηρεσία της οικοδόμησης της αλήθειας. Ένας σχετικισμός που υπάρχει στην πειθώ που παράγεται από τη δύναμη της γλώσσας.