De taal is niet alleen rijk aan inhoud, maar ook qua vorm. Stilistische bronnen voegen schoonheid toe aan een geschreven tekst, ze komen bijvoorbeeld vaak voor in een gedicht. Aan Formación y Estudios we delen voorbeelden van literaire bronnen die u vanaf nu kunt gebruiken om verfraai je schrijven.
Onomatopee
Deze figuur imiteert een herkenbaar geluid door de klank van de term waarmee het wordt weergegeven. "Tik-tak" vertegenwoordigt bijvoorbeeld de maatsoort van de klok die verbinding maakt met de tijdlijn. De uitdrukking "hahaha" bootst aanstekelijk gelach na. Daarom, de onomatopee Het is dat woord dat door zijn klankuitspraak een specifiek gebaar simuleert dat als zodanig herkenbaar en herkenbaar is voor de lezer.
Mensen zijn van jongs af aan gewend om klanknabootsing te gebruiken, ook al zijn ze zich daar niet van bewust. Het geluid "wauw" om het geblaf van de hond aan te duiden, is hier een voorbeeld van.
Een andere veelgebruikte onomatopee is «klop klop»Om te verwijzen naar het gebaar van kloppen op de deur van een huis.
Alliteratie
Met betrekking tot geluid is er een figuur die ook bijzonder aantrekkelijk is vanwege de muzikaliteit die het aan een gedicht toevoegt. De alliteratie verwijst naar een zin waarin er meerdere woorden zijn met vergelijkbare geluiden die betekenis toevoegen aan de context.
Metafoor
Het is een figuur die een idee op een poëtisch mooie manier uitdrukt door het verbinden van termen. De metafoor verwijst naar een ander idee van zichzelf bij het overgaan van de ene context naar de andere. Bijvoorbeeld de uitdrukking de «boom des levens»Toont een associatie van termen door de symbolische identificatie van de boom in zijn verband met het bestaan.
Anafora
Deze bron toont de herhaling van hetzelfde woord aan het begin van verschillende verzen in een gedicht. Met andere woorden, de aanwezigheid van identieke termen is niet toevallig, maar eerder een bewust door de lezer uitgevoerd werk.
Hyperbaton
Taal heeft zijn eigen logische volgorde van interne structurering door de som van onderwerp, werkwoord en predikaat. Een auteur kan er echter bewust voor kiezen om te breken met het logische schema om een zin een andere volgorde te geven. Dit is een voorbeeld dat niet alleen wat er wordt gezegd van belang is, maar ook hoe het wordt uitgedrukt.
Epitheton
Er is een veelgebruikt en gemakkelijk te onthouden voorbeeld dat u kan helpen dit idee te visualiseren. «witte sneeuw«; sneeuw is van zichzelf wit, het is niet nodig om er objectief op te wijzen. De essentie van een figuur van dit type ligt echter juist in het benadrukken van een bewijs om de tekst een grotere poëtische schoonheid te geven door de combinatie van zelfstandig naamwoord en bijvoeglijk naamwoord.
parallellisme
De naam van deze bron geeft aanwijzingen voor de betekenis ervan. Het is een figuur die wordt gevormd door zinnen te maken met a identieke structuur, hoewel elke zin uit verschillende woorden bestaat. Naast de verschillen is het echter mogelijk om de gemeenschappelijke elementen in dit deel van de tekst te observeren. Bijvoorbeeld zinnen met dezelfde semantische structuur of hetzelfde aantal woorden.
tegenstelling
De kracht van contrasten versterkt de expressieve schoonheid van een formule. Een van de tegenstellingen die al deel uitmaakt van de universele literatuur is deze van Mario Benedetti: «Liefde is zo kort en vergetelheid is zo lang".
Het contrast tussen de beknoptheid van het wederkerige gevoel en het keerpunt in de plot van een verhaal dat voortkomt uit de lijn van de vergetelheid, doet deze boodschap door zijn diepgang in het hart van de lezer bezinken.