Je hebt misschien gehoord van rhizomatisch leren, maar weet niet precies wat het is of waarvoor het wordt gebruikt.. Rhizomatisch leren verwijst naar de biologische metafoor van een wortelstok, waar de stengel van een plant wortels en scheuten neemt om sterk te worden en te groeien, iets waardoor het een nieuwe plant wordt. Wat betreft rhizomatisch leren, het is een manier van leren waarbij mensen vaardigheden ontwikkelen om nieuwe problemen op te lossen.
Voor de leraar of professor die rhizomatisch leren gebruikt, vereist het het creëren van een educatieve omgeving met studieplannen en een goede kennis van het onderwerp waar studenten volledig bij hun leren worden betrokken. Leren dat kan worden herbouwd ten behoeve van studenten dynamisch afhankelijk van de veranderende varianten van de context waarin de studenten zich bevinden.
Leren vindt plaats in de samenleving en in een netwerk. Binnen rhizomatisch leren wordt het voortdurend gebouwd en opnieuw opgebouwd omdat het gebaseerd is op de veranderende omstandigheden van de omgeving, op de behoeften die studenten op een bepaald moment hebben. Het gaat verder van het sociale, het is een puur leren dat op een natuurlijke manier wordt aangepast, veranderd en verbonden. CBij dit type leren wordt formeel leren als informeel ervaren.
Kennis moet naar de wortels worden gebracht en daarom heeft neuro-educatie veel bij te dragen om de betekenis van rhizomatisch leren te begrijpen. Als de wortelstokken verbonden zijn, is deze verbonden met een gemeenschap, in een netwerk. Zoals de impact die internet heeft op het leven van mensen, waar alles met elkaar verbonden is, waar we allemaal met elkaar verbonden zijn en waar het grootste netwerk in verbinding staat.
Een metafoor in de manier van leren
Als je geïnteresseerd bent in het leren van theorieën en instructiestrategieën met bestaande sociale omstandigheden, weet je echt dat er veel werk aan de winkel is en dat er nog veel te begrijpen valt. Bestaande theorieën, waaronder connectivisme, constructivisme, constructivisme en het eerdere idee van rhizomatisch leren. Dit alles zinspeelt losjes op zowel de potentie als de inherente chaos van mensenmassa's in termen van hun leren.
Directe instructie is afhankelijk van de geloofwaardigheid van twee belangrijke partijen vanuit het perspectief van de student: de docent en het curriculum. Meer optimistisch, in een homogeen schema van studenten door een klaslokaal waar ze kennis met elkaar verbonden moeten leren.
Rhizomatisch leren is niet geïnteresseerd in een datagedreven instructiestrategie die je eenrichtingsverkeer wilt aanleren zodat leerlingen resultaatgericht leren en niet zozeer in het ontwerp of het proces daarvan.
De magie van gezamenlijk leren
Docenten analyseren de inhoudsgebieden waarvan ze willen dat studenten kennis hebben. In één onderzoek werden 30 studenten van dezelfde leeftijd en geografische locatie geplaatst en gevraagd om te zeggen welke domeinkennis ze hadden, ongeacht hun afkomst, hun bereidheid om te leren, hun interesses of de mentale schema's die ze hadden.
Zodra dit allemaal duidelijk is, verschijnt de magie van leren omdat het een pre-evaluatie is van de resulterende gegevens met constante monitoring om de geplande instructies te herzien ... de gegevens liegen niet en zullen helpen om de inhoud te verbeteren, afhankelijk van de behoeften van de studenten.
De complexiteit van leren
In dit rhizomatische leren wordt de complexiteit van de menselijke ervaring, de nabijheid van mensen, het zuiverste leerproces dat er is, erkend. Hierin is het niet zozeer leertheorie, maar een intelligente en precieze metafoor die beschrijft dat leren geen begin of einde heeft. Er wordt gesteld dat studenten uiteenlopende en verschillende behoeften hebben en dat er rekening mee moet worden gehouden om ze te bevredigen, hoe nobel of moeilijk dit ook klinkt.
Eén persoon zal de scheidsrechter zijn onder de studenten (de leraar) en ze zullen allemaal verbonden zijn met een gemeenschappelijke kern en gelijkwaardige academische standaarden om het gemeenschapsleren te verbeteren. De uitdaging voor docenten in rhizomatisch leren is om te erkennen dat studenten verschillende achtergronden hebben, dat ze verschillende dingen nodig hebben en dat als je hiermee rekening houdt, je weet wat het belangrijkste is om de magie van leren te creëren.
Binnen rhizomatisch leren kan kennis alleen worden onderhandeld omdat het een proces is van persoonlijke kenniscreatie met voortdurend onderhandelde veranderlijke en lokale doelen.