Studium cechuje wytrwałość na wszystkich etapach. Tym bardziej na studiach trzeciego stopnia. Wielu doktorantów zaczyna swój start od motywacji praca doktorskaJednak wielu w pewnym momencie porzuca ten projekt. Jakie są główne powody?
Główne powody rezygnacji
1. Jedną z najczęstszych jest niemożliwość uzyskać dostęp do stypendium. Oznacza to, że brak funduszy, które pozwalają profesjonalistom skupić się na badaniach, jest jednym z głównych powodów, dla których wiele osób skupia się na znalezieniu pracy i porzuca doktorat. Niektórzy próbują pogodzić pracę z doktoratem, jednak to wyzwanie jest złożone i bardzo wymagające. Zwłaszcza jeśli jest to praca zmianowa.
2. Innym stosunkowo częstym powodem jest posiadanie uprzedniego wyobrażenia o tym, co to znaczy zrobić tezę, i zweryfikowanie w późniejszej praktyce, że to przekonanie jest całkowicie błędne. Rzeczywistość jest taka, że w tezie są składniki, z którymi trudno sobie poradzić np. z wieloma samotne godziny.
3. Miej niski poziom zadowolenia z roli kierownik pracy magisterskiej. Niewątpliwie główna odpowiedzialność badawcza spoczywa na samym doktoranta. Jednak rola reżysera jest bardzo ważna pod względem orientacji, doradztwa i motywacji zewnętrznej. W przypadku braku pozytywnego dialogu i odpowiedniej kontynuacji doktorant może podjąć decyzję o zakończeniu projektu lub zmianie promotora.
Inne czynniki prowadzące do rezygnacji
4. Teza może być bardzo złożona. Czasami doktorant ma zaawansowaną pracę i nagle jego dyrektor mówi mu, że musi wprowadzić dużo poprawek. Nieprzewidziane zdarzenia, które mogą wystąpić w trakcie pracy magisterskiej, mogą prowadzić do tego, że projekt będzie trwał w czasie. Inną możliwą przyczyną sytuacji tych cech jest zmiana tematu pracy badawczej. Może się to również zdarzyć z powodów osobistych. A im więcej lat mija, tym większe poczucie wieczności i tego, że data końcowa nigdy nie nadejdzie.
5. Doktorant żyje z ciągłymi wątpliwościami co do skuteczności swojej pracy, zastanawia się nad jej sensem. Kiedy wątpliwości przeważają nad iluzją, często żegna się ten etap. W dodatku tak jak może się zdarzyć, że student zaczyna swoją karierę i już na pierwszym roku odkryje, że mu się to nie podoba, tak też może się zdarzyć z doktoratem. Czasami doktorat sprawdza zdolności umysłowe i wytrzymałość studenta. Jest to praca naznaczona stresem bycia pod presją w wielu momentach, w których brakuje czasu w obliczu tak wymagającego celu. Czasami niepewności przeważają nad pewnikami.
Ale także na etapie doktoranckim jest inne spojrzenie na życie. Jest zwiększone zmęczenie psychiczne po wysiłku włożonym w wyścig. I powstaje wrażenie, że można znaleźć pracę z tym stopniem, a pomysł uzyskania stopnia doktora jest niezbędnym warunkiem. Z tego powodu doktorantka czasami ma poczucie, że ten środek jest wyborem drugorzędnym.