पहिल्या दृष्टीक्षेपात, बाहेर पडणे ही एक भयानक कल्पना असू शकते. ज्यांनी हायस्कूल किंवा इतर कोणताही अभ्यास सोडला नाही अशा विद्यार्थ्यांपेक्षा त्यांचा दृष्टिकोन खूपच कमजोर आहे.
त्यांच्या 30 च्या वयातील प्रौढ जे कधीही हायस्कूल पूर्ण करीत नाहीत ते कमी पैसे कमवतात उच्च माध्यमिक किंवा उच्च शिक्षण घेतलेल्यांपेक्षा त्यांच्या नोकरीमध्ये दर वर्षी.
त्या मुला-मुलींमध्ये ड्रॉपआउट होण्याची शक्यता जास्त असते बेरोजगार पालकांसह किंवा सामाजिक मदतीची गरज असलेल्या कुटुंबात राहतात. तुरुंगात ठेवण्याची आकडेवारी देखील चिंताजनक आहे, तुरूंगातील दोन तृतीयांश कैदी असे लोक आहेत ज्यांनी सक्तीचे माध्यमिक शिक्षण पूर्ण करण्यापूर्वी आपला अभ्यास सोडला.
अभिनेते किंवा संगीतकार
अशी काही प्रकरणे आहेत जिथे पारंपारिक शिक्षण पूर्ण होण्यास विलंब करणे किंवा विलंब करणे अर्थपूर्ण आहे. तरुण संगीतकार, नर्तक किंवा किशोरवयीन मुलांमध्ये आधीच करिअर करणार्‍या कलाकारांना मानक शाळेचा दिवस अयोग्य वाटू शकतो.
जरी शालेय वेळेस विरोधाभास नसला तरीही, सकाळी 8 वाजताच्या वर्गात जाणे नियमित संध्याकाळच्या मैफिली असलेल्या एखाद्यासाठी अशक्य असू शकते.यापैकी बहुतेक विद्यार्थी आणि त्यांचे कुटुंबीय खाजगी शिकवणी घेतात किंवा स्वतंत्र अभ्यास कार्यक्रम जे त्यांना वेळेवर पदवीधर होण्यास अनुमती देतात.
काही विद्यार्थी सेमिस्टर, एक वर्ष किंवा त्याहून अधिकसाठी आपले शिक्षण पुढे ढकलणे निवडतात जेव्हा व्यावसायिक वचनबद्धतेसाठी जास्त प्रवास किंवा तास आवश्यक असतात. कुटुंबाने काळजीपूर्वक वजन करणे हा एक निर्णय आहे. बर्‍याच तरूण कलाकार आणि संगीतकारांना हे करावे लागले आणि याचा अर्थ असा नाही की त्यांच्या भविष्यात ही समस्या उद्भवली पाहिजे.
आरोग्य आणि शाळा
आरोग्याच्या समस्येस शिक्षणामध्ये विराम द्यावा लागतो जेव्हा एखाद्या व्यक्तीने बरे केले पाहिजे, त्यांच्या शारीरिक किंवा मानसिक आरोग्याची स्थिती व्यवस्थापित केली पाहिजे किंवा वैकल्पिक मार्ग शोधला पाहिजे.
कर्करोग किंवा इतर आजारांसारख्या गंभीर आजारांवर उपचार करण्यापासून उदासीनता, चिंता किंवा इतर मानसिक समस्या हाताळण्यापर्यंत शाळा कधीकधी चांगल्या आरोग्याच्या मागे लागणे दुय्यम होऊ शकते. पुन्हा, बहुतेक किशोरवयीन मुले व त्यांचे कुटुंबे स्वतंत्र शिक्षण घेत असलेल्या किंवा सार्वजनिक माध्यमिक शाळेच्या जिल्हा अंतर्गत, स्वतंत्र शिकवण्या किंवा अभ्यासाचे कार्यक्रम निवडतात, परंतु शिक्षणविदांना वगळणे लाजिरवाणेपणाचे नाही.त्यावर जाण्यासाठी वाट पाहण्याच्या प्रतीक्षेत आरोग्य समस्या आयुष्यात आरोग्य ही सर्वात पहिली गोष्ट आहे कारण जर ती अभ्यास किंवा व्यावसायिक भविष्य मिळवू शकत नसेल तर.
इतर हेतू
पौगंडावस्थेतील मुले आणि तरूण लोक शैक्षणिक अभ्यास सोडण्यामागे इतर कारणे आहेत, जसे कीः
- गर्भधारणा
- काम केलेच पाहिजे
- कुटुंबाला आर्थिक सहाय्य करा
- अवलंबून असलेल्या कुटुंबातील सदस्यांची काळजी घेणे
- आई किंवा वडील व्हा
- लग्न कर
चांगली बातमी अशी आहे की यापैकी अनेक पौगंडावस्थेतील किंवा तरूण लोक ज्यांना लवकर शिक्षण सोडण्याचा निर्णय घेण्यास भाग पाडले जाते, जेव्हा ते मोठे होतात आणि प्रौढ होतात तेव्हा ते त्यांना संपवतात. ते अनिवार्य माध्यमिक शिक्षण पूर्ण करतात, कारण जेव्हा ते प्रौढ होतात तेव्हा त्यांना त्यांच्या भविष्यासाठी हे शीर्षक असण्याचे महत्त्व कळते. कोणत्याही नोकरीसाठी देखील हे आवश्यक आहे आणि तसेच, जर आपल्याला भविष्यातील परिस्थिती सुधारण्याची इच्छा असेल तर, भविष्यात दारे उघडणार्‍या उच्च अभ्यासात प्रवेश करण्यास सक्षम असणे हे अधिक महत्वाचे असेल.
वगळण्याचा निर्णय घेताना, आपण असे करण्याच्या फायद्याचे आणि बाधक गोष्टींचे वजन करणे आवश्यक आहे. एखाद्या विशिष्ट वेळेत ते करणे चांगले आहे की नाही हे जाणून घ्या किंवा कार्य अधिक चांगल्या प्रकारे करण्यास सक्षम होण्यासाठी इतर मार्ग शोधणे चांगले आहे. भविष्यास नेहमीच दृष्टीकोनातून ठेवण्याची आणि दिलेल्या क्षणी सर्वोत्तम अनुकूल पर्याय निवडणे आवश्यक आहे, परिस्थिती विचारात घेतल्यामुळे, परंतु भविष्याची देखील काळजी घेतली पाहिजे याकडे दुर्लक्ष न करता.
हायस्कूल डिप्लोमाकडे जाणारा पारंपारिक मार्ग प्रत्येकासाठी अपरिहार्यपणे योग्य नाही आणि एकदा कल्पनांचा प्रारंभिक धक्का कमी झाला की आपण वयात जाण्यासाठी चांगला वर्तमान स्वतंत्र मार्गाचा अवलंब करणे योग्य ठरेल असा निष्कर्षापर्यंत पोहोचू शकता. याचा अर्थ असा नाही की आपण डिप्लोमासाठी पर्यायी मार्ग शोधू नये. आपण आपले शिक्षण पूर्ण करण्याच्या उद्दीष्टापर्यंत पोहोचण्यास तयार आहात या ज्ञानाने आपल्याला कोणता मार्ग निवडायचा यावर विचार करण्याची वेळ लागेल. आपल्याला आवश्यक असलेला मार्ग शोधा आणि आपल्याला कुठे जायचे हे माहित नसल्यास, शैक्षणिक मानसशास्त्रज्ञांशी बोला जे आपल्याला मार्गदर्शन करू शकतात.