शाळांना दररोज विविध समस्या भेडसावतात ज्यामुळे विद्यार्थ्यांच्या शिक्षणावर नकारात्मक परिणाम होतो. या आव्हानांवर मात करण्यासाठी प्रशासक आणि शिक्षक कठोर परिश्रम करतात, परंतु बर्‍याच वेळा हे अवघड असते. शाळा अंमलबजावणी करण्याच्या धोरणाकडे दुर्लक्ष करून, असे काही घटक आहेत जे कदाचित कधीही दूर केले जात नाहीत.
तथापि, विद्यार्थ्यांचे शिक्षण जास्तीत जास्त करीत असताना या समस्यांमुळे होणारा परिणाम कमी करण्यासाठी शाळांनी सर्वतोपरी प्रयत्न केले पाहिजेत. विद्यार्थ्यांना शिक्षित करा हे एक कठीण आव्हान आहे कारण असे अनेक नैसर्गिक अडथळे आहेत ज्यामुळे शिकणे कठीण झाले आहे.
आम्ही खाली चर्चा करणार असलेल्या सर्व आव्हानांचा सामना सर्व शाळांना होणार नाही, जरी जगातील बर्‍याच शाळांमध्ये यापैकी एकापेक्षा जास्त समस्या आहेत. शाळेच्या आजूबाजूच्या समुदायाच्या एकूणच रचनेचा शाळेवरच महत्त्वपूर्ण परिणाम होतो. या समस्यांचा मोठ्या प्रमाणात वाटा असलेल्या शाळांमध्ये बाह्य समस्यांकडे लक्ष वेधल्याशिवाय आणि समाजात बदल होईपर्यंत महत्त्वपूर्ण अंतर्गत बदल दिसणार नाही. यापैकी बर्‍याच समस्यांना सामाजिक समस्या मानल्या जाऊ शकतात, ज्या शाळांवर मात करणे जवळजवळ अशक्य आहे.
वाईट शिक्षक
शिक्षक बहुतेक शिक्षक त्यांच्या नोकरीत प्रभावी आहेत, परंतु कोणत्याही व्यवसायात, वाईट शिक्षक देखील अस्तित्वात असू शकतात. जरी वाईट शिक्षक काही टक्के व्यावसायिकांचे प्रतिनिधित्व करतात, परंतु जेव्हा समस्या उद्भवतात तेव्हा ते अधिक उभे राहतात. बर्‍याच शिक्षकांसाठी, हे निराशाजनक आहे कारण त्यांच्या विद्यार्थ्यांनी दर्जेदार शिक्षण मिळेल याची खात्री करण्यासाठी बहुतेक दररोज कठोर परिश्रम करतात.
एक वाईट शिक्षक विद्यार्थी किंवा विद्यार्थ्यांच्या गटास शिकण्यास विलंब करू शकतो. पुढील शिक्षकाचे काम त्याहून अधिक कठीण बनविणार्‍या शिक्षणाची महत्त्वपूर्ण अंतर निर्माण करू शकतात. एक वाईट शिक्षक, ज्याला तोडणे अत्यंत अवघड आहे असे नमुना स्थापित करुन शिस्तीच्या समस्या आणि अनागोंदींनी भरलेले वातावरण वाढवू शकते. शेवटी आणि कदाचित सर्वात विनाशकारी, ते विश्वास नष्ट करू शकतात आणि विद्यार्थ्याचे सामान्य मनोबल त्याचे परिणाम संकटमय आणि उलट करणे अशक्य असू शकते.
शिस्त समस्या
शिस्तीच्या समस्यांमुळे विचलित होतात आणि विचलित होण्यामुळे शिकण्याची वेळ वाढते आणि मर्यादित होतात. प्रत्येक वेळी शिक्षकांना शिस्तीची समस्या हाताळावी लागते, तेव्हा त्यांनी मौल्यवान शिकवण्याचा वेळ गमावला. याव्यतिरिक्त, प्रत्येक वेळी गैरवर्तनामुळे एखाद्या विद्यार्थ्यास मुख्याध्यापकांच्या कार्यालयात पाठवले जाते, तेव्हा तो विद्यार्थी शिकण्याचा बहुमूल्य वेळ गमावतो. कोणत्याही शिस्तीच्या समस्येचा परिणाम विद्यार्थ्यांच्या शिकण्याची क्षमता मर्यादित ठेवून शिकवण्याचा वेळ कमी होईल.
शिक्षक आणि प्रशासकांनी हे व्यत्यय कमी करण्यास सक्षम असणे आवश्यक आहे. एक संरचित शिक्षणाचे वातावरण प्रदान करून आणि विद्यार्थ्यांना त्यांना गुंतवून घेणार्या रोमांचक आणि गतिशील धड्यांमध्ये गुंतवून आणि कंटाळा येऊ नये म्हणून शिक्षक हे करू शकतात. प्रशासकांनी विद्यार्थ्यांना जबाबदार धरायला योग्य अशी लेखी धोरणे तयार केली पाहिजेत. त्यांनी या धोरणांबद्दल पालक आणि विद्यार्थ्यांना शिक्षित केले पाहिजे. प्रशासकांनी कोणत्याही विद्यार्थी शिस्तीच्या समस्येस सामोरे जाण्यासाठी दृढ, योग्य आणि सुसंगत असणे आवश्यक आहे.
तिच्या टेबलाजवळ बसलेली एक शिक्षक तिच्या मागे जुन्या स्टाईलच्या ब्लॅकबोर्डने काळजीत दिसत आहे.
विद्यार्थ्यांमध्ये प्रेरणा नसणे
बर्‍याच विद्यार्थ्यांना फक्त शाळेत जाणे किंवा त्यांचे ग्रेड टिकवण्यासाठी आवश्यक प्रयत्न करणे हरकत नाही. फक्त तिथेच राहिलेल्या विद्यार्थ्यांचा समूह असणे हे अत्यंत निराशाजनक आहे. एक बिनधास्त विद्यार्थी सुरुवातीला वर्गात असू शकतो, परंतु फक्त एक दिवस जागे होण्यास उशीर होईल आणि लक्षात येईल की उठण्यास उशीर झाला आहे.
शिक्षक केवळ विद्यार्थ्याला प्रवृत्त करण्यासाठी बरेच काही करू शकतो - शेवटी, ते बदलण्याचे ठरवणे विद्यार्थ्यावर अवलंबून आहे. दुर्दैवाने, देशभरात शाळांमध्ये असे बरेच विद्यार्थी आहेत जे त्यांच्या जबाबदा meet्या पूर्ण न करणे निवडतात, बहुतेक प्रकरणांमध्ये, कारण ते काहीही साध्य करण्यास सक्षम आहेत यावर त्यांचा विश्वास नाही.
पालक समर्थन देत नाहीत
मुलाच्या आयुष्यातील सर्व बाबींमध्ये पालक बहुतेक वेळा प्रभावी असतात. शिक्षणाचा विचार केला तर ही बाब खरी ठरते. सामान्यत: पालकांनी शिक्षणाला महत्त्व दिल्यास त्यांची मुले शैक्षणिकदृष्ट्या यशस्वी होतील. शैक्षणिक यशासाठी पालकांचा सहभाग आवश्यक आहे. जे पालक शाळा सुरू होण्यापूर्वी आपल्या मुलांना भक्कम पाया देतात आणि संपूर्ण वर्षभर शाळेमध्ये राहिल्यास आपल्या मुलांना यशस्वी होण्याचे फायदे मिळतील.
याउलट, लहान मुलांच्या शिक्षणामध्ये कमीतकमी गुंतलेल्या पालकांवर लक्षणीय नकारात्मक प्रभाव पडतो. शिक्षकांसाठी हे अत्यंत निराश होऊ शकते आणि सतत चढाव निर्माण करते. प्रदर्शनाच्या अभावी हे विद्यार्थी जेव्हा शाळा सुरू करतात तेव्हा बर्‍याच वेळा मागे असतात आणि त्यांना पकडणे खूप अवघड आहे. या पालकांचा असा विश्वास आहे की शिक्षित करणे हे शाळेचे कार्य आहे आणि मूलतः यशस्वी होण्यासाठी दुहेरी भागीदारी आवश्यक असताना आपले नाही.