શિક્ષણના સૌથી નિરાશાજનક પાસાંઓમાંના એક "આળસુ" વિદ્યાર્થી સાથે વ્યવહાર કરવો છે. એક આળસુ વિદ્યાર્થીને એવા વિદ્યાર્થી તરીકે વ્યાખ્યાયિત કરી શકાય છે કે જેની પાસે શ્રેષ્ઠતા લાવવાની બૌદ્ધિક ક્ષમતા છે પરંતુ તેની સંભાવનાને કદી અનુભૂતિ કરતું નથી કારણ કે તે પોતાની ક્ષમતાને મહત્તમ બનાવવા માટે જરૂરી કાર્ય ન કરવાનું પસંદ કરે છે. મોટાભાગના શિક્ષકો તમને કહેશે કે તેમની પાસે સંઘર્ષ કરતા વિદ્યાર્થીઓનું જૂથ હશે જે સખત મહેનત કરે છે, તેના બદલે આળસુ હોય તેવા મજબૂત વિદ્યાર્થીઓના જૂથને બદલે.
તે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે કે શિક્ષકોએ બાળકને "આળસુ" તરીકે લેબલ આપતા પહેલા તેનું સંપૂર્ણ મૂલ્યાંકન કરવું. તે પ્રક્રિયા દ્વારા, શિક્ષકો શોધી શકે છે કે ફક્ત આળસ કરતાં ઘણું કરવાનું છે. તે પણ મહત્વનું છે કે તમે તેમને જાહેરમાં આ રીતે ક્યારેય ટેગ કરશો નહીં.
આમ કરવાથી કાયમી નકારાત્મક અસર થઈ શકે છે જે આજીવન તેમની સાથે રહે છે. તેના બદલે, શિક્ષકોએ હંમેશાં તેમના વિદ્યાર્થીઓ માટે હિમાયત કરવી જોઈએ અને તેમને તેમની સંભવિતતાને વધારતા અટકાવતા કોઈપણ અવરોધોને દૂર કરવા માટે જરૂરી કુશળતા શીખવવી જોઈએ.
ઉદાહરણ દૃશ્ય
ચોથા ધોરણના શિક્ષક પાસે એક વિદ્યાર્થી હોય છે જે સતત સોંપણીઓ પૂર્ણ કરવામાં અથવા ચાલુ કરવામાં નિષ્ફળ જાય છે. આ એક ચાલુ સમસ્યા છે. રચનાત્મક આકારણીમાં વિદ્યાર્થી અસંગત સ્કોર્સ કરે છે અને તેની પાસે સરેરાશ બુદ્ધિ છે. તે વર્ગ ચર્ચા અને જૂથના કાર્યમાં ભાગ લે છે, પરંતુ લેખિત કાર્ય પૂર્ણ કરવાની વાત આવે ત્યારે તે લગભગ પડકારજનક હોય છે.
શિક્ષકે તેના માતાપિતા સાથે ઘણી વાર મુલાકાત કરી છે. સાથે મળીને, તેઓએ ઘરે અને શાળામાં વિશેષાધિકારો છીનવી લેવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે, પરંતુ તે વર્તનને રોકવા માટે બિનઅસરકારક સાબિત થયું છે. આખા વર્ષ દરમિયાન, શિક્ષકે નિરીક્ષણ કર્યું છે કે વિદ્યાર્થીને સામાન્ય રીતે લખવામાં મુશ્કેલી આવે છે. જ્યારે તે લખે છે, ત્યારે તે હંમેશાં વાંચનયોગ્ય અને શ્રેષ્ઠ રીતે સુસ્ત છે. બીજું શું છે, વિદ્યાર્થી તેમના સાથીદારો કરતા હોમવર્ક પર ખૂબ ધીમા દરે કામ કરે છે, જે તેને કારણે વારંવાર તેના સાથીદારો કરતા હોમવર્કનો ભાર વધારે છે ... અને આ તેને નિરાશ કરે છે.
આ એક સમસ્યા છે જેનો આશરે બધા શિક્ષકો અમુક સમયે સામનો કરે છે. તે મુશ્કેલીકારક છે અને શિક્ષકો અને માતાપિતા માટે નિરાશાજનક હોઈ શકે છે. પ્રથમ, આ મુદ્દા પર પેરેંટલ ટેકો રાખવો જરૂરી છે. બીજું, અંતર્ગત સમસ્યા છે કે નહીં તે નિર્ધારિત કરવું મહત્વપૂર્ણ છે કે જે વિદ્યાર્થીની કાર્યને સચોટ અને સમયસર પૂર્ણ કરવાની ક્ષમતાને અસર કરે છે. આળસ એ સમસ્યા હોઈ શકે છે, પરંતુ તે કંઈક બીજું પણ હોઈ શકે છે.
ખરેખર શું થાય છે તે વિશે વિચારો
શિક્ષક તરીકે, તમે હંમેશાં એવા સંકેતો શોધી રહ્યા છો કે વિદ્યાર્થીને ભાષણ, વ્યવસાયિક ઉપચાર, પરામર્શ અથવા વિશેષ શિક્ષણ જેવી વિશેષ સેવાઓની જરૂર પડી શકે. વ્યવસાયિક ઉપચાર ઉપરોક્ત વર્ણવેલ વિદ્યાર્થીની સંભવિત આવશ્યકતા હોવાનું જણાય છે.
એક ઓક્યુપેશનલ ચિકિત્સક એવા બાળકો સાથે કામ કરે છે જેમની પાસે હસ્તલેખન જેવી મોટર મોટર કુશળતાનો અભાવ છે. તેઓ આ વિદ્યાર્થીઓને તકનીકો શીખવે છે જે તેમને આ ખામીઓને સુધારવા અને દૂર કરવાની મંજૂરી આપે છે. શિક્ષકે શાળાના વ્યવસાયિક ચિકિત્સકને રેફરલ બનાવવો જોઈએ, જે પછીથી વિદ્યાર્થીનું સંપૂર્ણ મૂલ્યાંકન કરશે અને તે નક્કી કરશે કે વ્યવસાયિક ઉપચાર તેમના માટે જરૂરી છે કે નહીં. જો જરૂરી માનવામાં આવે તો, વ્યવસાયિક ચિકિત્સક વિદ્યાર્થીની સાથે ગુમ થયેલ કુશળતા પ્રાપ્ત કરવામાં મદદ માટે નિયમિતપણે વિદ્યાર્થી સાથે કામ કરવાનું શરૂ કરશે.
તે ખરેખર આળસ છે?
તમારે સમજવાની જરૂર છે કે આ વર્તન રાતોરાત બદલાશે નહીં. વિદ્યાર્થીને તેમના બધા કાર્યને પૂર્ણ કરવાની અને સબમિટ કરવાની ટેવ વિકસાવવામાં અને તેનાથી પરિવર્તન માટે પ્રેરણા લેવાની સમય લેશે, તેથી આત્મસન્માન સાથે કામ કરવું પણ ખૂબ મહત્વનું છે.
માતાપિતા સાથે મળીને કામ કરવું, તમારે દરરોજ રાત્રે ઘરે કયા કાર્યો પૂર્ણ કરવા તે જાણતા હોય તેની ખાતરી કરવા માટે તમારે એક યોજના બનાવવાની જરૂર પડશે. તમે ઘરે ઘરે એક નોટબુક મોકલી શકો છો અથવા માતાપિતાને ઇમેઇલ કરી શકો છો. ત્યાંથી, તેમણે વિદ્યાર્થીને તેમનું કાર્ય પૂર્ણ કરવા અને શિક્ષકમાં ફેરવવા માટે જવાબદાર ઠેરવ્યો. વિદ્યાર્થીને જાણ કરો કે જ્યારે તેઓ ફેરવે છે, ઉદાહરણ તરીકે, પાંચ ગુમ / અપૂર્ણ સોંપણીઓ, પરિણામો હશે. જેમ જેમ માતાપિતા સહકાર આપતા રહે છે, વિદ્યાર્થી સોંપણીઓ પૂર્ણ કરીને અને તંદુરસ્ત ટેવો બનાવવાનું શરૂ કરશે.
તે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે કે જ્યારે કોઈ વિદ્યાર્થી હોય જે કાર્યોને સારી રીતે ચલાવતા નથી, ત્યારે તેઓને "આળસુ" તરીકે વર્ગીકૃત કરવામાં આવતું નથી, પરંતુ લેબલ્સનો ઉપયોગ કરવાને બદલે, તેઓ જે થાય છે તેનું કારણ શોધી કા .ે છે અને તેમના અનુસાર ઉકેલો શોધે છે.