Hoe om te gaan met het teveel van een leraar?

De leraar straft de studenten altijd omdat anderen zich misdragen en meestal leven ze gestraft, ze zegt dat iedereen voor een betaalt en zegt dat dit hun regels zijn, is dit goed gedaan?

Ik voel me echt verontwaardigd als de leraar op de campus waar mijn dochter naar school gaat in La Arboleda 8187 Santa Rosa beledigt, ze roept, ze is te laat, notities van 05,07 maakt en slechts één student slaagt met 17, ongeacht het zelfrespect van de studenten omdat ze het moeilijk vinden om een ​​voldoende te halen omdat de leraar haar potlood bezit en het cijfer geeft dat ze wil. mijn dochter die in het derde jaar van de middelbare school zit, heeft elk jaar cijfers van 16 17 18 in verschillende cursussen die ze heeft heeft gestudeerd, behaalt ze de eerste plaats en in dat vak van WETENSCHAP, TECHNOLOGIE EN MILIEU. 07 GEWOON EEN EXTRATEGISCH OPMERKING om de tweede plaats te behalen en prioriteit te geven aan andere studenten

Ze kunnen nooit zeggen dat ze steun van andere studenten zouden moeten hebben, omdat deze, uit angst voor uitstel door de leraar, hen nooit zullen steunen. Als een student een gebrek aan respect toont, moet hij ook niet worden geconfronteerd. De leraar moet worden opgevolgd en zeker zal iemand met waardigheid zich opnieuw melden en de derde keer om de leraar eruit te schoppen. Snijd de bal. omdat ze het slachtoffer worden als ze worden aangevallen, maar niemand neemt represailles als de leraar hun macht misbruikt.

Goedemorgen,
Ik ben aan het leren hoe ik moet handelen in een houding van machtsmisbruik door een leraar die ik twee jaar heb moeten doorstaan ​​in een hogere trainingscyclus die ik net heb afgerond en die me uiteindelijk met een zeer laag zelfbeeld achterliet.
Mijn omstandigheden zijn anders dan typische gevallen, omdat het in een klas zat met een qua leeftijden gevarieerd studentenbestand, maar met veel overwicht van nog puberende mensen, "onwetend" in de goede zin van het woord (soms ook in de slechte zin) en dat velen er niet juist waren om te leren, maar om een ​​diploma te halen om zo min mogelijk te proberen en van het inkomen te leven. Het was een erg slechte klas en de meeste leraren namen hun lesgeven ook niet serieus. Ik was een van de oudste en kwam van de universiteit. In deze omgeving hadden ook de leraren die tot die cyclus behoorden de neiging elkaar te beschermen door vriendjespolitiek, gunsten en ook familierelaties.
Een van de leraren, de ergste van allemaal, pleegde onverantwoord gebruik van persoonlijke informatie bij mij. Aan het begin van het jaar gaf hij ons allemaal een vragenlijst om persoonlijke informatie over affiliatie in te vullen: leeftijd, adres, e-mail, geboortedatum ... Ik vond het niet erg om ze te geven, erop vertrouwend dat ze zouden worden goedgemaakt gebruik. Hij zette ze in zijn tabletdatabase voor evaluaties en zo. Drie studenten die het meest irritant waren in de klas en die me veel stoorden, vroegen die leraar wat informatie die ik ze niet wilde geven omdat ze mijn vertrouwen niet waren en hoe banaal die informatie ook is, met de onvolwassenheid die ze Wat ze gingen doen was het tegen me gebruiken om me niet meer te respecteren. Die leraar vertelde die mensen van mijn leeftijd, wat ze wilden weten, en hij stemde ermee in om het hun te vertellen door zijn tablet te raadplegen. Het is duidelijk dat ik gelijk had, dus het leven met die groep mensen en enkele anderen werd ondraaglijk vanwege hun onvolwassenheid, en het ergste van alles, de leraar bracht over dat het concept van vertrouwelijkheid niet bestaat en dat alles kan om te bereiken wat je wilt. Ik was niet aanwezig toen die gebeurtenis plaatsvond, maar ze hebben zelf bekend hoe ze erachter zijn gekomen.
In de volgende cursus was ik er getuige van hoe hij iets soortgelijks deed met de informatie op de tablet. Een collega van mij wilde weten of zo'n dag de verjaardag van een andere student was omdat hij hem had verteld dat hij het ging vieren en zo een groepsopdracht zou vermijden. Noch kort noch lui vroeg hij die professor of die dag echt zijn verjaardag was en hij, de database raadplegend, zei ja. Ik had mijn partner op een subtiele manier verteld dat ik die informatie niet op die manier kon achterhalen omdat er zoiets bestaat als vertrouwelijkheid en dat het niet voor openbaar gebruik is, en dat hij dat ook niet zou moeten doen. Mijn partner negeerde me en negeerde wat ik hem vertelde.
Maar de kwestie met deze professor houdt hier niet op bij de kwestie van vertrouwelijkheid. Wel, het oefende psychologische druk op mij uit, mijn wil en mijn uitoefening van individuele vrijheid niet respecterend. In het 2e jaar wilde ik geen gepersonaliseerde kleding kopen van de cyclus die ze hadden laten doen, omdat ik het in het 1e jaar al had gekocht en het leek dom om daar weer aan uit te geven. Ondanks dat hij mijn vrijheid had en een soort vrijwilliger was, gooide hij mijn beslissing in mijn gezicht omdat we allemaal hetzelfde gekleed moesten gaan.
Hij is iemand die overal kritiek op heeft en zich veel met het leven van anderen bemoeit. In zijn lessen was het gebruikelijk dat hij pauzes nam om over elk onderwerp te praten, bijna altijd over sport, en daar ging onze cyclus over. Hij bracht iedereen in diskrediet met wie hij niet gunstig stond, ofwel omdat hij anders was dan hij in zijn manier van denken en handelen, ofwel omdat hij niet deed wat hij wilde. Hij sprak slecht over mediapersonages, maar hij sprak ook over collega's van andere promoties, van het andere jaar van de cyclus en zelfs van collega-professionals van hetzelfde centrum (maar niet van de opleidingscyclus). Daarna schepte hij op dat hij een tolerant, assertief en politiek correct persoon was. Vreemd genoeg had hij in het 1e jaar geen tijd om de hele syllabus van een van zijn vakken af ​​te maken. Waarom zou het zijn?
Het ergste was dat deze leraar in zekere zin de leerlingen overhaalde met zijn grappen. En zoals ik in het begin al zei, de meeste mensen waren er meer om rond te hangen en plezier te hebben dan om te leren. Om het op een bepaalde manier te zeggen, volgde hij hun golf zodat ze zijn vertrouwen zouden winnen. Met sommigen had hij al een vriendschapsrelatie voordat hij ze lesgaf in de cyclus, zoals hij was met de afgevaardigde in het 2e jaar die zijn goede vriend was en ze hadden zelfs hun telefoonnummers en ze communiceerden veel vaker dan als student-leraar, zoals als goede vrienden. Vreemd genoeg was de afgevaardigde van de 2e klas meer dan 40 jaar oud en voor zijn leeftijd was hij erg onvolwassen, hoewel hij soms volwassen wilde zijn, en hij ging ook met een grappende houding. Hij handelde in dezelfde stijl als die leraar. Soms zag ik dat hij te veel empathie had voor mensen met veel collega's en degenen onder ons die niet op dezelfde manier werden gepest, ons bekritiseerden, met de vinger naar ons wijzen omdat we anders waren, ons er slecht uit lieten zien in het bijzijn van iedereen en als leugenaars of dat we het bij het verkeerde eind hadden met alles wat we zeiden en de waarheid naar believen manipuleerden.
Ik heb zelfs de mogelijkheid overwogen om van centrum te veranderen vanwege alle schade die mij was aangedaan, maar het was ingewikkeld voor mij vanwege de dienstregeling en het parkeren bij het andere instituut. En ik had de titel nodig om snel aan de slag te kunnen. Vaak kwam ik thuis met hoofdpijn en op een dag was ik het zo zat dat ik moest schrijven als een vraag of het juist was of niet, en het Ministerie van Onderwijs vertelde over de kwestie van vertrouwelijkheid. Ik had niet alles tot in detail verteld omdat meer te raadplegen dan te melden, aangezien zoiets ernstigs is en hij mij eerst wilde informeren om te weten of ik gelijk had. Enige tijd later werd er bij verrassing een inspecteur gestuurd. Het was in de 1e. Daarvoor sprak hij op dat moment privé met de afgevaardigde en vroeg hem welke gegevens de professor aan het begin van de cursus opvroeg. Toen sprak hij met mij, via de mail die hij had gestuurd en ik vertelde wat er was gebeurd. De inspecteur was het met mij eens dat er sprake was van misbruik van de gegevens. Omdat dat me allemaal overrompelde, weet ik niet of ik gelijk had om de leraar te verraden. Wel, ik was bang dat het middel erger zou zijn dan de kwaal omdat ik macht misbruikte. En daarom heb ik het uiteindelijk niet gedaan, ook al wilde ik het wel. En als hij wist waarvoor hij oneerlijk moest leven, dan had hij dat zeker gedaan. Omdat het samenviel dat de afgevaardigde vertrok net toen ik op het punt stond naar binnen te gaan, vertelde hij mij over het bezoek van de inspecteur en vertelde hij meer klasgenoten wat er was gebeurd. Ze wisten min of meer waar het over ging. Daar heeft de studieleider slecht gehandeld door daar geen rekening mee te houden en mij juist op dat moment te bellen. Omdat de meeste mensen met die leraar samenwerkten, begonnen ze me te pesten en in een praktijkklas van hem hadden velen ermee ingestemd om het te saboteren. Ik weet niet of hij het zou hebben voorgesteld, maar hem kennen zou me niet verbazen.
In het 2e jaar, vóór de opsluiting in een klas van hem waar hij ons als oefening had gegeven om een ​​monoloog van 5 minuten te doen, toen hij klaar was met presenteren, intimideerde hij mij en een andere klasgenoot voor de hele klas over aspecten van ons persoonlijke leven dan iemand anders Als ik een probleem met iemand had, zou ik het privé bespreken. En toch is het nog steeds een houding die voor mij de capaciteiten van een leraar overstijgt. Maar hij deed het in het bijzijn van iedereen om zijn ego opnieuw te bevestigen en zichzelf politiek correct te laten lijken. Tegen mijn andere collega, omdat hij een militair was, vertelde hij hem dat hij niets geloofde van wat hij zei en dat hij naar de fiets kwam om zichzelf voor iedereen te laten zien met zijn stunts. En hij vertelde hem een ​​typische belediging van zijn 'chorero'-land. En uiteindelijk vertelde hij hem dat hij hem dit allemaal op een assertieve manier vertelde. En hij vertelde me dat hij een zeer gereserveerd persoon was die niet wilde dat mijn leeftijd bekend werd (verwijzend naar de gebeurtenis die plaatsvond). En toen vertelde hij me wat ik hier in deze cyclus aan het doen was en wat ik van plan was te doen als het voorbij was. Hij liet doorschemeren dat ik waardeloos was gerelateerd aan die cyclus (en ik was niet de eerste die dit tegen iemand zei). Hij had ook geen respect voor mij als ondernemer die mezelf in mijn eentje trainde en projecten op internet bouwde. Zeggen dat dit allemaal onzin is en niet de moeite waard, ondanks het feit dat er in die cyclus een cursus ondernemen en ondernemerschap was. Op dat moment had ik meer dan ooit spijt dat ik zijn naam niet aan de inspecteur had opgebiecht. Hij hallucineerde met zijn houding en hij haatte het dat alle mensen zijn gedrag als normaal zagen.
Ik zou nog veel meer dingen over hem en een van zijn collega's kunnen vertellen, want het is bijna genoeg om een ​​boek te schrijven.
Nu ik eindelijk mijn relatie met die leraar en nog meer giftige heb beëindigd en ik weg ben van die hel, overweeg ik eindelijk de mogelijkheid om alles te vertellen voor inspectie. Ik ben niet een van de mensen die graag met rechtszaken en zo rondloopt, maar ik denk dat ik veel geleden heb in termen van schade aan mijn waardigheid en het lijkt oneerlijk dat alles ongestraft moet blijven en een schone lei moet maken. En dat het als leraar voor mij een mislukking is geweest voor de studenten in het overbrengen van waarden zoals vertrouwelijkheid, respect, tolerantie, inspanning, verbetering en leren, waardoor ze geloven dat het leven een grap is en dat alles kan om iets te bereiken.
Ik zou graag willen weten hoe u in dit geval te werk kunt gaan.

groeten

Het kan niet worden beweerd als het corporatisme zo sterk is. Mijn dochter zakte voor een vak voor de praktijk, met de goedgekeurde theorie. De praktijk was slecht gepland door de leraar. Mijn dochter bracht de leraar op de hoogte van de blunder die ze jarenlang had begaan door een verouderde praktijk in de wetten te zetten, slecht gepland, en dat leidde daarom tot een verkeerde voorstelling van de inhoud. Volgens een deskundige was het een oefening voor de vuilnisbak, niet zozeer qua inhoud (van de leerling), als wel qua punten die ontwikkeld moesten worden (gegeven door de leraar). Het absolute nulpunt was voor de leraar (volgens deskundigen in het veld). Bezoeken aan de professor, decaan, zelfs inspectie, want het enige dat hielp was te horen dat hij in zulke slechte omstandigheden niet nog een jaar met die praktijk kon doorgaan. Het werd rechtgezet voor de volgende jaren voor de studenten, maar mijn dochter bleef met de spanning zitten. En ik kan me voorstellen dat er nog veel meer soortgelijke gevallen zouden zijn. Het corporatisme stond mijn dochter niet toe om het goed te keuren, alleen maar om te voorkomen dat duizenden andere universiteitsstudenten in toekomstige cursussen zouden doorgaan met de fouten die deze professor maakte, behalve dat het werk niet zo erg was dat het werd opgeschort ondanks de instructies in hij gaf de leraar, ze moesten hem verwijderen uit een positie waar hij niet mee instemde door tegenstand en die bestond uit essentieel werk voor het onderwerp en hij bracht het aan de orde met verouderde wetten en instructies. Er zijn al de werken van zoveel studenten en voorgaande jaren om te laten zien hoe slecht een trainer hij was in de zaak. Ik neem tenminste één ding, de inspectie die ik me voorstel, trok hem aan zijn oren, want het jaar daarop hief hij het correct op, volgens de instructies die hem door mijn dochter en de rest van de experts waren gegeven. Hoewel iedereen de leiding had over de fout en er niets gebeurt. Hij bleef achter met de spanning. Wie bewijs wil, wie het zoekt in de universiteit, in de werken, er is de waarheid van wat ik zeg. Ze kunnen ook de duizenden studenten vragen die het werk hebben gedaan volgens de verkeerde en foutieve instructies, er zijn alle werken, allemaal totdat mijn dochter het ontdekte, ze zijn slecht gedaan, mislukt, uit een vuilnisbak, maar natuurlijk, sommige goedgekeurd omdat ik niet wist dat ze ongelijk hadden.