De studie wordt gekenmerkt door doorzettingsvermogen in alle stadia. Nog meer in de derde cyclus studies. Veel promovendi beginnen gemotiveerd aan hun start proefschriftVelen verlaten dit project echter op een gegeven moment. Wat zijn de belangrijkste redenen?
Belangrijkste redenen voor stopzetting abandon
1. Een van de meest voorkomende is de onmogelijkheid van toegang krijgen tot een beurs. Dat wil zeggen dat het ontbreken van financiering waarmee de professional zich op zijn onderzoek kan concentreren, een van de belangrijkste redenen is waarom veel mensen zich richten op het vinden van een baan en het doctoraat opgeven. Sommige mensen proberen werk te combineren met een doctoraat, maar deze uitdaging is complex en veeleisend. Zeker als het een ploegendienst is.
2. Een andere relatief veel voorkomende reden is om vooraf een beeld te hebben van wat het betekent om een scriptie te schrijven, en om in de daaropvolgende praktijk te verifiëren dat deze overtuiging helemaal verkeerd is. De realiteit is dat het proefschrift ingrediënten bevat die moeilijk te verwerken zijn, bijvoorbeeld veel eenzame uren.
3. Weinig tevredenheid hebben over de rol van de role scriptie directeur. De hoofdverantwoordelijkheid in het onderzoek ligt ongetwijfeld bij de promovendus zelf. De rol van de regisseur is echter zeer belangrijk in termen van oriëntatie, advies en externe motivatie. Bij gebrek aan positieve dialoog en adequate opvolging kan de doctorandus/a beslissen om zijn project stop te zetten of van promotor te veranderen.
Andere factoren die tot uitval leiden
4. Een scriptie kan erg complex zijn. Soms heeft de promovendus gevorderd werk en plotseling zegt zijn directeur dat hij moet veel correcties aanbrengen. De onvoorziene gebeurtenissen die zich kunnen voordoen in de loop van een proefschrift kunnen ertoe leiden dat het project in de loop van de tijd blijft bestaan. Een andere mogelijke reden voor een situatie met deze kenmerken is een verandering van onderwerp in het onderzoekswerk. Dit kan ook om persoonlijke redenen gebeuren. En hoe meer jaren er verstrijken, hoe groter het gevoel van eeuwigheid en dat de einddatum nooit komt.
5. Een promovendus leeft met constante twijfels over de effectiviteit van zijn werk, vraagt zich af wat de betekenis ervan is. Als de twijfel zwaarder weegt dan de illusie, is het heel gewoon om afscheid te nemen van deze fase. Daarnaast, net zoals het kan gebeuren dat een student aan zijn carrière begint en in het eerste jaar ontdekt dat het hem niet bevalt, kan dit ook gebeuren met het doctoraat. Soms test het doctoraat de eigen mentale capaciteit en het uithoudingsvermogen van de student. Het is een baan die wordt gekenmerkt door de stress van het onder druk staan op vele momenten waarop de tijd kort is bij zo'n veeleisend doel. Soms zijn de onzekerheden groter dan de zekerheden.
Maar ook in de doctoraatsfase is er een andere kijk op het leven. Er is verhoogde psychologische vermoeidheid na de inspanning in de race. En de perceptie ontstaat om met dit diploma een baan te kunnen vinden zonder dat het behalen van een doctoraat een onmisbare voorwaarde is. Daarom vindt de doctorandus/a deze maatregel soms een secundaire keuze.