In de literaire wereld kunnen we een oneindig aantal auteurs vinden, zowel oude als huidige, die het verdienen om gelezen en genoten te worden, maar als er een Spaanse dichter is voor wie de tijd niet verstrijkt en wiens literaire werk zowel op scholen als in instituten blijft spreken , het is zonder twijfel Federico García Lorca.
Dagen geleden lag de naam van de dichter op ieders lippen, maar meer dan voor zijn werk, voor zijn leven en trieste afloop, maar daar gaat het ons hier en nu niet om. In dit artikel willen we het werk van de in Granada geboren dichter rechtvaardigen en enkele van zijn gedichten en boeken noemen die het niet verdienen te worden vergeten en die we in gedachten moeten houden bij het bestuderen van een van de meest relevante dichters van de Generatie van de 27.
Literair werk
Het centrale thematische element van het werk van de Granada-dichter is de confrontatie tussen individuele vrijheid en realiteit, die de individuele wensen van elk opheft. Ook liefde, dood en eenzaamheid zijn terugkerende thema's in zijn werk. Heel vaak legt Lorca deze thema's bloot via arme en gemarginaliseerde personages die niet integreren onder het juk van het systeem en wiens pijnlijke onaangepastheid hen meestal tot een tragisch en/of gewelddadig einde leidt.
In zijn poëtische carrière kunnen we twee fasen onderscheiden door zijn reis naar New York:
- Eerste fase: Boeken vallen op «Gedicht van cante jondo» (1921) en zijn beroemde "Zigeunerromantiek" (1928). Daarin behandelt de dichter tragische thema's als passie, pijn, wraak of dood. De dichter verklaarde dat de ware hoofdpersoon van het boek "Zigeunerromantiek" het was de pijn en de constante dreiging van de dood waartoe veel van de personages gedoemd zijn.
- Tweede fase: "Dichter in New York", geschreven naar aanleiding van zijn reis in 1929. In dit werk hekelt Lorca de onderdrukking die wordt uitgeoefend door een ontmenselijkte beschaving door middel van surrealistische technieken en vrije verzen. Samen met deze boeken schreef Lorca: "Odes, de divan van de Tamarit" in 1934 en "Tuin van Sonnetten" in hetzelfde jaar. Zijn werk is ook opmerkelijk "Huil om Ignacio Sánchez Mejías".
Lorca's werk verenigt de beschaafde met de populaire, de klassieke Spaanse traditie samen met de surrealistische avant-garde, het technische van pure poëzie met de meest menselijke en oprechte vrije poëzie.