Er zijn verschillende evaluatieprocessen die geïntegreerd zijn gedurende het academische leven van een student tot aan de universiteit of een beroepsopleiding. Een oppositieproces weerspiegelt ook het niveau van de vraag waarmee degenen worden geconfronteerd die een specifieke positie in een oproep ambiëren.
Hoewel er andere ervaringen zijn die meestal aantrekkelijker zijn dan het maken van een examen, is het gebruikelijk dat de student bekend is met alle dynamieken die in de studieroutine zijn geïntegreerd. Een examen afleggen en wachten op het eindresultaat is hier een voorbeeld van.. Maar heb je je ooit afgevraagd wie de examens heeft uitgevonden? Wat is het verhaal dat aanleiding heeft gegeven tot zo'n gewoonteproces?
De oorsprong van de examens wordt gecontextualiseerd in China
Het is noodzakelijk om een belangrijke sprong in de tijd te maken om de oorsprong van de examens te contextualiseren, die in China rond de XNUMXe eeuw v. Het was een soort proces dat in verband kan worden gebracht met de huidige tegenstellingen. Bij vergelijkende examens solliciteert een groep mensen naar een aantal plaatsen en richt de toegangsmethode zich op de persoonlijke verdienste van elke kandidaat die door zijn inzet en betrokkenheid het gestelde doel bereikt.
Nou, de eerste examens die werden afgenomen in China gewaardeerd talent, de competenties, kwaliteiten en capaciteiten die elke kandidaat objectief liet zien. Op deze manier was het mogelijk om via een veeleisend evaluatieproces de meest voorbereide mensen te kiezen om een verantwoordelijke positie in te nemen.
Veel examens gaan in op de geschiedenis van een bepaald onderwerp, zoals rechten, filosofie of wetenschap. Examens hebben echter hun eigen geschiedenis, zoals hun evolutie in de loop van de tijd laat zien. De focus van de eerste examens waarnaar we hebben verwezen, heeft een perspectief dat meritocratie centraal stelt. Door middel van een veeleisend evaluatieproces, die kandidaten die over de nodige kwaliteiten beschikken om een uitdaging aan te gaan, springen eruit. Maar de erkenning van verdienste is niet het resultaat van toeval, maar wordt geaccrediteerd door middel van doelstellingen die kunnen worden geverifieerd en gemeten.
De waarde van meritocratie in het evaluatieproces
Vanuit deze benadering wordt elke persoon betrokken om zijn potentieel te ontwikkelen, zijn voorbereiding te tonen en zich te onderscheiden van anderen. Het is een mentaliteit die nog steeds behoorlijk ingeburgerd is in de huidige maatschappij. Bijvoorbeeld, iemand kan de overtuiging hebben dat een hoog opleidingsniveau belangrijke deuren opent in zijn professionele carrière (hoewel het iets is dat op praktisch niveau niet altijd gebeurt). Althans, er is niet altijd een verband tussen professionele voorwaarden en de in het curriculum aangegeven verdiensten. In feite heeft de meritocratiebenadering ook grote nadelen. Hoewel het lijkt alsof het gelijke kansen bevordert, vertrekt ieder mens vanuit een specifieke situatie.
Soms is het halen van de examens een veeleisende uitdaging. Studenten stellen bijvoorbeeld veel verwachtingen aan Selectiviteitstoetsen. Ze zijn zich bewust van het belang dat de resultaten hebben voor de toegang tot de universiteit. Maar er zijn veel verschillende soorten examens en ook de context waarin ze plaatsvinden is niet uniek. Al vanaf school beginnen kinderen een ervaring te ontdekken die afhankelijk van het moment verschillende emoties en sensaties teweegbrengt. In elk geval, de geschiedenis van de examens is ook verlengd in de tijd sinds het ontstaan ervan, zoals we hebben opgemerkt, is ingelijst in China.