Nxënësit që kanë vështirësi në leximin dhe drejtshkrimin e fjalëve shpesh ngatërrojnë mësuesit dhe prindërit. Studenti merr të njëjtin udhëzim në klasë si studentët e tjerë, por vazhdon të luftojë me disa ose të gjitha aspektet e leximit dhe drejtshkrimit. Kur kjo të ndodhë, zakonisht merret parasysh mundësia e shfaqjes së disleksisë, por për ta zbuluar atë duhet të merrni parasysh edhe gjëra të tjera.
Simptomat kryesore të disleksisë janë problemet me mësimin e shkronjave, leximin dhe drejtshkrimin. Përveç kësaj, ato mund të paraqesin vështirësi në leximin e fjalëve dhe në dekodimin e tyre. Mund të konstatohet gjithashtu një mungesë rrjedhshmërie, lexim i ngadaltë, drejtshkrim i dobët, etj.
Disleksia mund të jetë një problem i padukshëm për shumë njerëz. Nuk është një sëmundje që mund të shërohet si dhenve ose një ftohje. Në shkollë mësuesit mund të shohin që një nxënës po punon shumë, por ata nuk i kuptojnë hapat që duhet të bëjë truri i tyre për të kuptuar fjalët në fletë. Ata nuk e shohin përparimin që shohin te fëmijët e tjerë që nuk kanë disleksi.
Shumë fëmijë me disleksi shqetësohen dhe mendojnë se ka diçka që nuk shkon me trurin e tyre, një mendim që u shkakton frikë. Falë hulumtimeve të fundit, ne e dimë që truri i një personi me disleksi është normal dhe i shëndetshëm, thjesht duhet më shumë kohë për të bërë disa lidhje, dhe e bën këtë në faza të ndryshme. Kjo ndodh veçanërisht për të përshtatur shkronjat që shfaqen në letër me tinguj ose kombinimet që duhet të bëhen midis shkronjave dhe tingujve. Disleksia nuk është diçka e rrallë ose e izoluar, në fakt është mjaft e zakonshme.
Çfarë është disleksia
Disleksia është një problem kronik me leximin, është një paaftësi e zakonshme e të mësuarit që prek shumë njerëz dhe identifikohet si një 'problem i të mësuarit'. Njerëzit me disleksi mund të kenë probleme në të lexuar, të shkruar, drejtshkrim, matematikë dhe gjithashtu muzikë.
Shumica e njerëzve mendojnë për disleksinë si një gjendje që përfshin mos leximin e saktë ose fjalët dhe shkronjat që kthehen mbrapsht. Ndërsa është e vërtetë që disa njerëz me disleksi i kanë këto probleme, disleksia mund të jetë shumë më tepër sesa kjo. Ekspertët thonë se disleksia ka pak të bëjë me njohjen e formës vizuale të fjalëve, por përkundrazi, truri i njerëzve me disleksi lidhet ndryshe. Ky ndryshim e bën të vështirë për ata që të deshifrojnë shkronjat e fjalëve të shkruara në tinguj të ndryshëm - fonema - të gjuhës, domethënë, ata kanë vështirësi të mëdha për vetëdijen fonologjike.
Ana pozitive e disleksisë
Disleksia mund t’i ndodhë çdokujt. Ndonjëherë fëmijët me disleksi duken dembelë ose të pamotivuar për të punuar mjaftueshëm, por realiteti është se kjo nuk ka asnjë lidhje me realitetin. Disleksia mund të shoqërohet nga mungesa e motivimit, probleme emocionale ose të sjelljes, madje edhe dëmtime shqisore ... por zakonisht sepse nuk përdoren strategji adekuate në mënyrë që ata të mësojnë në varësi të nevojave të tyre.
Një pamje më pozitive e disleksisë - që të kuptoni se nuk duhet të jetë diçka negative - është se këta njerëz janë mendimtarë vizualë, shumëdimensionalë, intuitivë, krijues dhe kanë sukses të madh me të mësuarit praktik. Shumë njerëz me disleksi janë të shkëlqyeshëm në arte, krijimtari, dizajn, informatikë dhe të menduarit anësor. Njerëzit me diselksi duhet të përqendrohen vetëm në ato gjëra që bëjnë më mirë për të dalë në pah!
Çfarë e shkakton disleksinë?
Disleksia mund të trashëgohet, shumë studiues identifikojnë gjenet si përgjegjëse për këtë gjendje. Shkencëtarët gjejnë gjithashtu ndryshime specifike në trurin e njerëzve me disleksi. Imazhet e trurit tregojnë ndryshime strukturore në tru, veçanërisht në hemisferën e majtë. Truri i njerëzve me disleksi tregon pak aktivitet në fushat e njohura ku shkrimi, fjalët ose përbërësit fonetikë janë të lidhur. Kur njerëzit me disleksi duhet të lexojnë, ata duhet të zhvillojnë rrugë alternative neurologjike. Ata e kompensojnë këtë duke përdorur më shumë trurin ballor - zona e Brocës - e cila shoqërohet me aspekte të tjera të të folurit dhe përpunimit të gjuhës.